Het meisje achter de kassa zit er zo te zien al een tijdje. Ze kijkt naar de rij die alsmaar langer wordt. Ik sta er nog te kort in om te beoordelen of ze langzaam is of wij met teveel tegelijk. Ze blijft kalm in haar eigen tempo werken. Flashbacks van mijn eigen kassa verleden komen voorbij als medewerker van een HEMA filiaal in Groningen. Hoe ik in het pré barcodescantijdperk eerst de code van het product handmatig in de kassa moest doorvoeren en dan pas de prijs. En hoe geduldig mensen toen nog in rijen konden staan en waar slechts heel af en toe een enkel zuchtje te horen was. Hoeveel geld er op zo’n dag wel niet door mijn handen ging omdat alles nog met cash werd betaald. Hoe ik soms lichtelijk in paniek kon raken als een klant zei: ‘Ik pak even mijn cheque boekje’. Dan wist ik dat het afrekenen nog een paar minuten langer ging duren. Eerst het boekje uit de tas vissen, dan nog even een pen zoeken, alle gegevens nauwkeurig opschrijven en niet te vergeten een handtekening die ik dan weer moest controleren.
Ik heb me nooit afgevraagd wat al die mensen deden die toen in de rij stonden te wachten, maar doe dat nu wel. Het was in de tijd dat de mobiele telefoon nog geboren moest worden. Ik bedenk me een ongeluk en kom niet verder dan je beklag doen bij je buurman of vrouw in de hoop dat hij/zij verlegen zat om een praatje, je horloge checken voor de tijd of gewoon voor je uit staren en hopen dat je snel aan de beurt was. Hele onwerkelijke tijden waar ik me inmiddels geen voorstelling meer bij kan maken. Alles is er een stuk efficiënter en sneller op geworden en daarmee zijn we ons geduld al een tijdje geleden kwijt geraakt.
Ik hoor inmiddels meerdere mensen achter me diep zuchten, van ellende hun mobiel erbij pakken (als ze dat al niet hebben gedaan) en om zich heen kijken of er echt geen andere kassa open is. Gelukkig ben ik nu aan de beurt. Ik leg mijn spullen op de band. Als laatste het boek dat ik even daarvoor in een schap heb gevonden. Het was geen doel op zich maar de titel, de kleuren op de cover, de achterflap en de auteur hebben mij snel overgehaald. In ieder geval heel veel waar voor de 540 pagina’s. Het meisje achter de kassa is bij mijn boek beland. Ze scant de barcode en legt het boek voorzichtig in een hoekje aan het eind van de band. Haar blik gaat van boek naar mij en omgekeerd. Ik ben benieuwd wat er door haar gedachten gaat. Jaloezie dat ik dit boek wel heb gevonden en zij niet? Omdat zij groot fan is van J.K. Rowling en alle delen van Harry Potter uit haar hoofd kent? Of vind ze het zielig voor mij dat ik de komende tijd uren ga besteden aan deze dikke pil? Tijd die je ook op heel veel andere manieren kan besteden? Ik reken af en loop de winkel uit met het boek dat vakantie leesvoer wordt. Over een dorp, een gemeenteraad en de strijd die er los barst met alle gevolgen van dien. Het lijkt me wel wat voor deze zomer.
Juli 2022