Op zoek naar zachte krachten

‘Er zijn zachte krachten in de samenleving die mensen willen helpen’, zei Henri Bontenbal begin juli aan een talkshowtafel. Het gesprek ging over de aanscherping van twee asielwetten. Met een (nipte) meerderheid waren ze die dag in de Tweede Kamer aangenomen. Het had tot commotie en onrust geleid toen bleek dat mensen, die illegalen helpen, mogelijk ook een straf boven het hoofd hangt. ‘Het kan niet zo zijn dat in Nederland het aanbieden van een kopje koffie, soep, een bed of een stoel strafbaar wordt’, reageerde SGP-leider Stoffels diezelfde dag.
Ik moest gelijk denken aan Annet, Anne-Greet, Annemieke en de vele andere vrijwilligers waar ik sinds twee jaar één van ben. We vormen het Voedselproject dak- en thuislozen in Leiden. Elke woensdagavond delen we op de Langegracht een warme maaltijd uit. Het begon ooit met een oud-politieagent, die een buitenslaper (beter woord voor dakloze) tegenkwam en hem een maaltijd beloofde. Het bleef niet bij één keer, meerdere keren per week deelde hij samen met zijn vrouw eten uit voor wie dat nodig had. Uit Gods liefde zeiden ze er vaak bij. Jaren later namen Annet, Anne-Greet en Annemieke het moedige stokje van hen over. Ze verzamelden een groep vrijwilligers om zich heen en verzorgen sindsdien de woensdagavond.

Uit naastenliefde, compassie en medeogen koken voor iemand die een maaltijd en/of een gesprek kan gebruiken. Zo mooi en simpel kan barmhartigheid er in de praktijk uitzien. Het Voedselproject is allang niet meer alleen voor dak- en thuislozen maar ook voor mensen die vanwege eenzaamheid, een kleine beurs en/of het sociale karakter langs willen komen. ‘Wat knap dat je dat doet’, zeggen mensen weleens als ik erover praat. ‘Barmhartigheid is geen gave maar een keuze’, zeg ik dan. Het enige wat je moet doen is zoeken naar de zachte krachten in jezelf en beseffen dat elk mens onze liefde en respect verdient. Niet oordelen maar delen. 

Deze column verscheen in het blad LICHT, september 2025

https://www.protestantsrijnsburg.nl/licht/