Politieke fase: de keuze voor D66
Het in veel opzichten opzienbare succes van de Boerenpartij in 1963 bracht Hans (Wessel) en mij er toe om lid te worden van een politieke partij. Bij gebrek aan een alternatief werd dat de Partij van de Arbeid. Het beviel niet. We voelden ons er niet thuis. Hans zocht creatief naar nieuwe wegen en vond geestverwanten. Op 15 september 1966 hoorde hij tot de oprichters van D’66. Een verrukkelijke tijd brak aan. We werden deelhebbers aan een soort geestvervoering waarin het beloofde land heel dichtbij leek.
Lang gekoesterde wensen, verlangens en dromen leken verwerkelijkt te kunnen worden. Je merkte ineens hoe je in een stilte voor de storm geleefd had, hoe in die stilte gebroed was, ook door anderen, over onrecht, schijndemocratie en schijnheiligheid. Hoe groot de behoefte was aan een andere, nieuwe antwoorden op oude en nieuwe vragen. Ons huis veranderde van de ene op de andere dag in een actiecentrum. Er bleken ineens ontzettend veel leuke mensen te bestaan, mannen en vrouwen, meest generatiegenoten. Niets was gek. Het leef net of we allemaal voordien maar zo’n beetje gevegeteerd hadden en nu pas echt gingen leven. Van een high society naar een highe society.
De openheid sprak mij het meest aan. Het opsluiten van de macht in kleine kring, de ondoorzichtige besluitvormingsprocedures en het in de taboesfeer houden van belangrijke problemen benauwden me al lang en D’66 durfde dat aan. Dat zelfvertrouwen was hartverwarmend. Ik werd met overtuiging lid. Voor ons was op dat moment D’66 de politieke vormgeving bij uitstek van de tijdgeest. De op te lossen problemen buitelden over elkaar heen, iedereen sprak ineens over alles: democratisering, ontwikkelingshulp, milieuvervuiling en…….vrouwenemancipatie.
Het was aan alle kanten duidelijk, er was ruimte voor maatschappelijke vernieuwing. Sommige vraagstukken vroegen om gerichte actie, waardoor onder meer pressie kon worden uitgeoefend op bestaande en nieuwe politieke partijen en op maatschappelijke organisaties. Zo werd voor ontwikkelingshulp de NOVIB, voor milieuvraagstukkende de Vereniging voor milieudefensie opgericht. Voor vrouwenemancipatie werd het Man Vrouw Maatschappij. Het idee sprak me aan.
Dit stuk is onderdeel van het artikel dat Elida Tuinstra schreef voor MVM tien over tijd 1968-1978. Deze uitgave verscheen in 1978 ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van Man Vrouw Maatschappij, waar Elida actief lid van was. Aan tien prominente leden werd toen gevraagd een bijdrage te schrijven.
Elida Tuinstra werd in 1967 lid van D66 en bleef dat tot haar overlijden eind oktober 2021. Ze was politiek actief in de Provinciale Staten van Zuid-Holland (1970-1973), de Tweede Kamer (1977-1986) en de Eerste Kamer (1991-1999). Voor al haar politieke verdiensten ontving ze in oktober 2016 de Jan Glastra van Loon-penning. Deze penning reikt D66 sinds 2004 uit aan vrijwilligers die zich op landelijk en/of Europees niveau bijzonder en langdurig hebben ingezet voor D66.